Een van onze zorgen als ouders was dat we dat we voor Maëlle contacten en gezonde relaties wilden met kinderen in onze buurt. Het is niet makkelijk geweest... Maar een paar weken geleden, toen ik de was buiten hing, was een jonge jongen de trap aan het vegen. Ik werd echt enthousiast en ik probeerde gelijk contact met hem te krijgen... Ik vroeg hem of hij boven woonde en hij zei 'yes'. Dat maakte me zelfs meer opgewonden. Er was een kind met wie Maëlle kon spelen! Ik vroeg hem of hij met haar wilde spelen, en hij antwoorde 'yes'. Hij bleef maar 'yes' zeggen...en dus vroeg ik hem of hij Engels sprak...en hij zei 'yes' Toen vroeg ik hem of hij begreep wat ik tegen hem zei...en hij zei 'yes' tegen alles...ik was nog steeds niet overtuigd...maar het leek erop dat hij 'yes' zei op het juiste moment :-)...Ik had hem ook een 'no' vraag moeten stellen! Toen hij klaar was met vegen vertrok hij en ik voelde alsof de kans voor Maëlle om te kunnen spelen met een ander kind verdwenen was. Je kunt je voorstellen hoe enthousiast ik was toen ik hem een paar uur later op de trap zag spelen... Hij klom op en neer vlak voor het raam, om te proberen wat aandacht te krijgen. Het werkte! Uiteindelijk leende ik hem mijn voetbal en liet hem en Maëlle voor het appartement spelen. Op die manier kon ik hen in de gaten houden vanuit het keukenraam... 
Goed, het werkte een tijdje, maar ik had geen rust, dus uiteindelijk ging ik naar Maëlle en zei tegen de jongen dat hij met de bal mocht spelen totdat hij klaar was. En natuurlijk antwoorde hij...'yes'. In het begin speelde hij voor onze deur... Ik kon de bal horen stuiteren. Maar daarna hoorde ik niets meer. De kleine jongen was ervandoor...Een uur ging voorbij, toen twee, en toen drie...Ik begon me af te vragen of het kind echt wel Engels kon... Het enige woord wat hij gezegd had was 'yes'... Ik dacht in het ergste geval kan ik de bal ophalen van zijn appartement boven ons. Maar ik ontdekte dat niemand boven ons woonde!!! Dus daar zat ik...en vroeg me af of een 7 jaar oude jongen me uitgebuit had door mijn bal te stelen! Of dacht hij dat ik hem gewoon de bal gegeven had? Ik ging voor het laatste...Maar feit is wel dat toen ik naar buiten ging die dag, dezelfde jongen zag wegrennen toen hij mij zag... Op dat moment wist ik dat hij wist dat ik hem niet de voetbal gegeven had! Ik vond het echt jammer dat een 7 jaar oude jongen een bal kon stelen van een volwassen dame als ik :-). 
Ik bad God om mijn voetbal terug te geven en Hij antwoordde zeker! Een paar dagen later, toen we terug kwamen van de markt, zag ik twee jongens met een blauwe voetbal spelen, precies zoals die van mij... ik dacht er niet aan dat het toeval kon zijn...ik pakte de bal terug en vertrok...
Goed, het werkte een tijdje, maar ik had geen rust, dus uiteindelijk ging ik naar Maëlle en zei tegen de jongen dat hij met de bal mocht spelen totdat hij klaar was. En natuurlijk antwoorde hij...'yes'. In het begin speelde hij voor onze deur... Ik kon de bal horen stuiteren. Maar daarna hoorde ik niets meer. De kleine jongen was ervandoor...Een uur ging voorbij, toen twee, en toen drie...Ik begon me af te vragen of het kind echt wel Engels kon... Het enige woord wat hij gezegd had was 'yes'... Ik dacht in het ergste geval kan ik de bal ophalen van zijn appartement boven ons. Maar ik ontdekte dat niemand boven ons woonde!!! Dus daar zat ik...en vroeg me af of een 7 jaar oude jongen me uitgebuit had door mijn bal te stelen! Of dacht hij dat ik hem gewoon de bal gegeven had? Ik ging voor het laatste...Maar feit is wel dat toen ik naar buiten ging die dag, dezelfde jongen zag wegrennen toen hij mij zag... Op dat moment wist ik dat hij wist dat ik hem niet de voetbal gegeven had! Ik vond het echt jammer dat een 7 jaar oude jongen een bal kon stelen van een volwassen dame als ik :-). 
Ik bad God om mijn voetbal terug te geven en Hij antwoordde zeker! Een paar dagen later, toen we terug kwamen van de markt, zag ik twee jongens met een blauwe voetbal spelen, precies zoals die van mij... ik dacht er niet aan dat het toeval kon zijn...ik pakte de bal terug en vertrok...Goed, ik was weer terug bij af...Maëlle had geen vrienden om mee te spelen... Ik voelde me zo schuldig om het feit dat ik me druk maakte om een voetbal dat ik besloot naar onze buren te gaan en met hen te spelen. Ik nam mijn bal mee en stond Maëllen toe dat ze met andere kinderen kon spelen...Het was geweldig! De kinderen waren enthousiast - Ze waren een beetje in de war bij het feit dat ik zwart was maar praatte als een Muzungu (white man), maar na een paar dagen raakten ze reaan gewend...Goed, het is nu 3 weken geleden! Maar twee dagen geleden veranderde er iets...Ik raakte aan de praat met een van de moeders...Mevrouw Marie. En, wat mij een geweldige gelegenheid leek om mijn Oegandese buren te leren kennen, bleek toch een soort last te zijn. Ik voelde dat ze naar iets aan het vissen waren...
Kimie, een 16 jaar oud meisje, vroeg me om geld voor school, een paar nieuwe schoenen, wat kleren en een baan in 15 minuten tijd. Mevrouw Marie doet haar uiterste best om mij een laken te verkopen en een werkster. En nu een aantal van hen ontdekt hebben dat ik niet weet hoe je Afrikaans moet koken, "bieden" ze me aan het voor mij te doen...Het doet echt pijn! Ik denk dat vandaag mijn kleine bel is geknapt...Maëlle zal anders zijn, eenvoudig omdat we uit het westen komen...waar het geld is...dus in hun ogen moet ze beter af zijn. En ik denk dat ze dat op een bepaalde manier ook is...Maar moet dat van belang zijn als je gewoon op zoek bent naar vrienden? Een van de moeders in de straat vertelde me dat ik haar 'beste vriendin' was...Dat was nadat ik haar voor de tweede keer gezien had en haar 10 minuten gesproken had...Het is verdrieting en angstig! :-( Nu ik er weer aan denk is maakt het nog steeds indruk...Meer dan ooit besef ik dat het niet makkelijk is om hier de zending in te gaan en ik vraag me af of ik er klaar voor ben... Ik weet het echt niet! Tatiana
No comments:
Post a Comment