Bezoek van een speciale vriendin

Afgelopen maandag hebben we speciaal bezoek gehad vanuit Frankrijk. Priscille kwam ons vier dagen bezoeken. Priscilla was een van mijn vriendinnen van zondagsschool...10 jaar geleden!!! Het was echt goed om elkaar op de hoogte te brengen, dingen met elkaar te delen en natuurlijk hebben we gekletst over vrouwen aangelegenheden :-P.

Hier zijn wat leuke foto's van haar verblijf in Reeuwijk, Holland...

Priscille en Maëlle in de Keukenhof. Priscille kon niet geloven dat ik een dochter had :-)

Een echte Nederlandse met haar klompen.

Nederland op zijn best!!!

Priscille bedankt dat je zo'n zegen in mijn leven bent... We hopen snel van je te horen.

Gods Zegen!

De van den Berghs

Shanti koor Helius en Maëlle in Den Briel

Tatiana, Maëlle en ik hebben een nieuwe muziekstijl waar we van houden! Het is de muziek van 'Shanti' koren. De beste - naar onze professionele mening - is het Helius Shanti Choir uit Hellevoetsluis! Mijn oom Wim mag er deel van uit maken! Ik weet niet waarom een grote stad als New York het nog niet opgepikt heeft, maar het gaat zeker een nieuwe rage worden! Is het niet zo, dat als je ergens lang genoeg blijft, alles weer mode wordt? Volgens Maëlle is het echt gaaf! Kijk zelf! En het was life! Het GROTE concert in Den Briel, Nederland!

Bedankt oom Wim, het was gezellig.

Voor de video zie: http://www.ferdiandtatiana.blogspot.com/

Zoekend

Als je op google zoekt naar "christelijke zending" krijg je 1,950,000 zoekresultaten (0.23 seconden). OK - dat is dus in 0.23 seconden... Wat vind je als we er wat meer tijd voor neemt?

Waar begin je met het zoeken naar een organisatie waar je je bij aan kunt sluiten?! Ik had onlangs deze vraag in mijn gebed. God zei eenvoudig: op je knieen. Vroeger was er geen internet, en toch vonden miljoenen mensen de plaats waar God ze in Zijn Koninkrijk wilde hebben! God lijkt verschillende wegen te gebruiken om zijn mensen in te zetten! Dus Tatiana en ik gingen op onze knieen. En een heleboel met ons. Om het antwoord op die vraag te krijgen! Vanmorgen op mijn knieen kreeg ik niet eens de mogelijkheid om God mijn vragen te stellen! Alles wat Hij deed was laten zien hoe veel Hij van mij wil houden. Ik kon alleen maar huilen! Ik wilde God vertellen dat ik het zat was om hier te zijn...maar Hij wilde mij alleen maar liefde geven! En dat vind ik prima!

Ik ga het vanavond nog wel een keer proberen... of morgen!

De werkelijkheid dringt door...

Ik begin het eindelijk te beseffen...geen New York meer. Dit weekend, terwijl de bussen bij Metro wegreden ging een klein stukje binnen in mij door...Het is niet dat al mijn liefde voor New York weg is, maar gewoon het feit dat we er niet meer heen zullen gaan...Het doet me meer pijn dan ik had verwacht...Ik zal heel eerlijk zijn, ik zeg je dat ik het haat om hier te zijn...Net zoveel als ik hou van Holland, en net zo veel als we onze familie gemist hebben...Het slaat nergens op...Waarom woon ik in dit geweldige huis? Waarom is bijna iedereen om me heen tevreden met het leven dat ze leven? Mooie huizen, goed betaalde banen...Voor ons is het ook een verleiding. Maar ik wil dat niet. Ik wil mezelf geven voor degenen die hier niet zijn geboren. Die niets hebben...maar alles willen...Gisteren zagen Tatiana en ik de volgende kleine video clip. Ik vond het zo eenvoudig, maar zo duidelijk...De video heeft niets te maken met de kinderen die we in Oeganda sponsoren, maar het is wel waarom we doen wat we daar gaan doen...Geniet ervan.
Zie http://www.ferdiandtatiana.blogspot.com/