Tuesday, September 30, 2008
Saturday, September 27, 2008
Uniek-New-York-Uniek-New-York!
Vandaag voelde het alsof we terug waren in New York...
Recht tegenover vanwaar we verblijven kunnen we de R&B, Hip hop en Reaggee muziek horen vanuit de Oegandeze kapperszaak. :-)
Er is hier veel dat ons aan NY doet denken. Twee nachten geleden konden we vanuit ons slaapkamerraam een gevecht zien, midden in de nacht, net als het was in Brooklyn. Waar we ook zijn, het is grappig hoe dingen onveranderd blijven...
We zijn druk geweest met het bezoeken van de kinderen die we de afgelopen 5 jaar gesponsord hebben en hun verhalen maken grote indruk op ons.
Woensdag zullen we een paar dagen in Kampala (hoofdstad van Oeganda) verblijven waar we deel zullen nemen aan de Watoto conferentie. Hun focus is gericht op kinderen in Afrika en in het bijzonder op wezen. We zijn echt enthousiast om gewoon naar mensen te luisteren die jaren zendingswerk in Oeganda hebben gedaan. Daar komt nog bij...De zangleider van Hillsong, Darlene Zschech zal de aanbidding leiden tijdens de conferentie...Wie had ooit gedacht dat we haar in Oeganda zouden ontmoeten?! Echt leuk!
Tatiana
Mensen in staat stellen hun gemeenschap te veranderen:
· http://www.1morechild.org/
· http://www.onedaytrainingproject.org/
· http://www.ferdiandtatiana.com/
Recht tegenover vanwaar we verblijven kunnen we de R&B, Hip hop en Reaggee muziek horen vanuit de Oegandeze kapperszaak. :-)
Er is hier veel dat ons aan NY doet denken. Twee nachten geleden konden we vanuit ons slaapkamerraam een gevecht zien, midden in de nacht, net als het was in Brooklyn. Waar we ook zijn, het is grappig hoe dingen onveranderd blijven...
We zijn druk geweest met het bezoeken van de kinderen die we de afgelopen 5 jaar gesponsord hebben en hun verhalen maken grote indruk op ons.
Woensdag zullen we een paar dagen in Kampala (hoofdstad van Oeganda) verblijven waar we deel zullen nemen aan de Watoto conferentie. Hun focus is gericht op kinderen in Afrika en in het bijzonder op wezen. We zijn echt enthousiast om gewoon naar mensen te luisteren die jaren zendingswerk in Oeganda hebben gedaan. Daar komt nog bij...De zangleider van Hillsong, Darlene Zschech zal de aanbidding leiden tijdens de conferentie...Wie had ooit gedacht dat we haar in Oeganda zouden ontmoeten?! Echt leuk!
Tatiana
Mensen in staat stellen hun gemeenschap te veranderen:
· http://www.1morechild.org/
· http://www.onedaytrainingproject.org/
· http://www.ferdiandtatiana.com/
1moreChild gaat door
Goed - het is niet mogelijk om bij te houden wat we hier allemaal meemaken! Ongelooflijk! Op deze zondagmorgen nemen we een korte pauze om terug te kijken en bij te laden!
Ik was afgelopen maandag echt onder de indruk, toen we doorgingen met het afleveren van schoolgeld en onderzoeken hoe we 1moreChild kunnen ontwikkelen...Waar moeten we onze focus op leggen...Onderwijs is belangrijk...maar de meeste van onze kinderen hebben niet meer dan een maaltijd per dag...en soms dat nog niet eens...En als wij ze onderwijs geven, kan dat dan echt hun leven veranderen, of moeten we dieper kijken?
Wat is het waard als ze geweldig onderwijs krijgen, maar geen reden om te leven...geen hoop...Goed, ik heb geen verlangen om kinderen naar de hel te laten gaan met een graad in een bepaalde studie...alles is relatief nietwaar...
Maar God is echt begonnen ons in een bepaalde richting te sturen. Niet gewoon liefdadigheid, maar het creëeren van iets dat echt mensen in staat stelt de gemeenschap te veranderen. We zijn begonnen een aantal van onze ideeën te delen en ze worden meer 'grijpbaar'.
Om jullie een aantal van onze studenten te laten zien: Meet Patrick, 13 jaar oud, hij woont alleen met zijn 11 jaar oude broer. Hun moeder is jaren geleden overleden - zijn vader werkt in Kampala, 80 km bij het dorp vandaan waar zij wonen...Hij is dit jaar maar 3 keer thuis gekomen! Kun je je dat voorstellen. Dat bij de buren twee jongens leven, 13 en 11 jaar oud, die op zichzelf leven zonder dat de sociale dienst hen voedt, met uitzondering misschien van een moeder ergens in de straat die zich schuldig voelt, en hen eenmaal per dag een maaltijd bezorgd...dat is gewoon ziek...ja ja - we geven hem steun door zijn schoolgeld te betalen (zodat hij op de dag iets te doen heeft?) Maar lost dat echt het probleem op? Nee dus. Maar goed, op dit moment is dat het enige wat we kunnen doen...
Dorkas is ook 13 jaar oud. Haar gezicht begint te gloeien als ze verteld over haar 'school carrière'! Ze was afgelopen seizoen de beste van hoor klas! Ze zit in een kleine school (niet zoals de meeste kinderen hier in Oeganda). Ze vertelde ons dat van de 17 kinderen uit haar klas er maar 10 examens hebben gedaan...'Waarom?'...vraag je? 7 konden het schoolgeld niet betalen...en daardoor geen examen doen...ze kunnen daarom ook niet slagen...daarom vallen ze af...50% van de Oegandese studenten komen niet verder dan de 4de klas! Ik hield van Dorkas vanaf het eerste moment - ik weet zeker dat ik jullie meer over haar vertel in de toekomst!
Mary was tweede in haar klas! Ja - het maakt ons trots om deze kinderen te sponsoren! Zie je die kleine pot naast haar moeder? Er zitten planten in van hun kleine tuin...Een portie van 4 planten kun je voor 4 cent verkopen (echt waar!) Haar moeder verdient 40 / 60 cent per dag. Dat is hun hele inkomen! Voor 40 tot 60 cent per dag moeten 5 kinderen gevoed worden! (en de huur betalen van de hut waar ze voor zitten). Dus toen we besloten te hulp te schieten en Mary's schoolgeld te betalen, maakte dat het verschil...Maar - het voelt zo stom alleen dat te doen...
Zoals je ziet, zijn er hier veel kinderen! Ik heb niet de illusie dat we ze allemaal kunnen helpen...dat kunnen we gewoon niet...Maar ons diepste verlangen is om te beginnen een aantal van hen te helpen hun gemeenschap te veranderen...En ja...we kunnen jullie hulp gebruiken. Bid voor wijsheid. Bid voor Zegen. Help ons financieel in de toekomst. Verspreid het evangelie...raak betrokken bij 1moreChild, of welke andere organisatie dan ook die zorgt voor de behoeften van de meest kwetsbare kinderenvan deze wereld. Dank voor jullie betrokkenheid. Ferdi.
Ik was afgelopen maandag echt onder de indruk, toen we doorgingen met het afleveren van schoolgeld en onderzoeken hoe we 1moreChild kunnen ontwikkelen...Waar moeten we onze focus op leggen...Onderwijs is belangrijk...maar de meeste van onze kinderen hebben niet meer dan een maaltijd per dag...en soms dat nog niet eens...En als wij ze onderwijs geven, kan dat dan echt hun leven veranderen, of moeten we dieper kijken?
Wat is het waard als ze geweldig onderwijs krijgen, maar geen reden om te leven...geen hoop...Goed, ik heb geen verlangen om kinderen naar de hel te laten gaan met een graad in een bepaalde studie...alles is relatief nietwaar...
Maar God is echt begonnen ons in een bepaalde richting te sturen. Niet gewoon liefdadigheid, maar het creëeren van iets dat echt mensen in staat stelt de gemeenschap te veranderen. We zijn begonnen een aantal van onze ideeën te delen en ze worden meer 'grijpbaar'.
Om jullie een aantal van onze studenten te laten zien: Meet Patrick, 13 jaar oud, hij woont alleen met zijn 11 jaar oude broer. Hun moeder is jaren geleden overleden - zijn vader werkt in Kampala, 80 km bij het dorp vandaan waar zij wonen...Hij is dit jaar maar 3 keer thuis gekomen! Kun je je dat voorstellen. Dat bij de buren twee jongens leven, 13 en 11 jaar oud, die op zichzelf leven zonder dat de sociale dienst hen voedt, met uitzondering misschien van een moeder ergens in de straat die zich schuldig voelt, en hen eenmaal per dag een maaltijd bezorgd...dat is gewoon ziek...ja ja - we geven hem steun door zijn schoolgeld te betalen (zodat hij op de dag iets te doen heeft?) Maar lost dat echt het probleem op? Nee dus. Maar goed, op dit moment is dat het enige wat we kunnen doen...
Dorkas is ook 13 jaar oud. Haar gezicht begint te gloeien als ze verteld over haar 'school carrière'! Ze was afgelopen seizoen de beste van hoor klas! Ze zit in een kleine school (niet zoals de meeste kinderen hier in Oeganda). Ze vertelde ons dat van de 17 kinderen uit haar klas er maar 10 examens hebben gedaan...'Waarom?'...vraag je? 7 konden het schoolgeld niet betalen...en daardoor geen examen doen...ze kunnen daarom ook niet slagen...daarom vallen ze af...50% van de Oegandese studenten komen niet verder dan de 4de klas! Ik hield van Dorkas vanaf het eerste moment - ik weet zeker dat ik jullie meer over haar vertel in de toekomst!
Mary was tweede in haar klas! Ja - het maakt ons trots om deze kinderen te sponsoren! Zie je die kleine pot naast haar moeder? Er zitten planten in van hun kleine tuin...Een portie van 4 planten kun je voor 4 cent verkopen (echt waar!) Haar moeder verdient 40 / 60 cent per dag. Dat is hun hele inkomen! Voor 40 tot 60 cent per dag moeten 5 kinderen gevoed worden! (en de huur betalen van de hut waar ze voor zitten). Dus toen we besloten te hulp te schieten en Mary's schoolgeld te betalen, maakte dat het verschil...Maar - het voelt zo stom alleen dat te doen...
Zoals je ziet, zijn er hier veel kinderen! Ik heb niet de illusie dat we ze allemaal kunnen helpen...dat kunnen we gewoon niet...Maar ons diepste verlangen is om te beginnen een aantal van hen te helpen hun gemeenschap te veranderen...En ja...we kunnen jullie hulp gebruiken. Bid voor wijsheid. Bid voor Zegen. Help ons financieel in de toekomst. Verspreid het evangelie...raak betrokken bij 1moreChild, of welke andere organisatie dan ook die zorgt voor de behoeften van de meest kwetsbare kinderenvan deze wereld. Dank voor jullie betrokkenheid. Ferdi.
Tuesday, September 23, 2008
Monday, September 22, 2008
Sunday, September 21, 2008
1moreChild continues
So - it's not possible to keep up with the stories we are being part of!
Unbelievable! On this Sunday afternoon, we take a little break to reflect,
and recharge!
I was overwhelmed last Monday, as we continued to deliver school-fees, and
try to find out how we can develop 1moreChild... Where do we put your
focus... Education is important ... but MOST of our kids don't even eat more
than 1 meal a day ... and sometimes not even that... And if we're giving
them an Education, can that really change their lives, or do we need to look
deeper? What is they have a great education, but no motivation for
living...no hope... You see, I have no desire to let our kids go to hell
with a Collage degree... everything is relative, isn't it...
But God has really started steering us in specific directions. Not just
creating a charity, but forming something that can EMPOWER somebody to
TRANSFORM their community. We'll start sharing some of these ideas as they
become more 'tangible'.
To show you some of our students:
Meet Patrick, 13 years old, living ALONE with his 11 year old brother.
Mother died years ago - dad is working in Kampala, 80 km away from the
village were they live...He has only been home 3 times this year! Can you
imagine that. In the house next door from YOU live 2 boys, 13 and 11 years
old BY THEMSELVES! WITH NO SOCIAL SERVICES to feed them, except maybe a
mother down the street that feels bad, and brings them a meal once a day...
that's just SICK... yeah yeah - we give him some support by paying his
school-fees (so he has something to do during the day?) But does that really
solve the problem? No - it doesn't. But right now - it's all we can do...
Dorkas is also 13 years old. Her face GLOWS when she talks about her school
'career'! She finished 1st in her class last term! She's in a small school
(unlike most children here in Uganda). She told us that out of 17 children
there were only 10 that took the exams... 'Why?' you ask? 7 couldn't pay
their school-fees... therefore couldn't take the exams... therefore won't
pass this grade...therefore drop-out... 50% of Ugandan students don't make
it passed the 4th grade!
I loved Dorkas from the first moment - I'll be sure to tell you more about
her in the future!
Mary was SECOND in her class! Yes - it DOES make us proud to sponsor these
kids! You see that little pot next to her mother? It has eggplants from
their little garden... One portion of 4 eggplants sells for 4 cents
(serious!) Her mother can make 40 / 60 cents per DAY. That's ALL their
income! 40 or 60 cents per DAY to feed 5 children! (and pay rent for the hut
they are sitting in front of). So when we decided to step-in and pay Mary's
school fees, it DID make all the difference... But man - it feels so dumb to
just do that...
As you can see, there are many children here! I have no illusion that we'll
be able to help all of them... we just can't... But our deepest desire it to
start helping some of them to TRANSFORM their communities... And YES - we
can use YOUR help. Pray for Wisdom. Pray for Favor. Help us financially in
the future. Spread the word... get involved with 1moreChild, or any other
organization caring for the needs of the most vulnerable children in this
world. Thanks for caring.
Ferdi
Monday, September 15, 2008
Eerste dag van 1moreChild
Op zaterdagochtend hebben we 7 wezen van ons sponsorprogramma bezocht. Het was echt leerzaam te zien hoe ze leven en hun verhalen te horen. Echt, het was armoede ten top! Dennis (10 jaar oud) en zijn zus (13 jaar oud) vertelden ons hoe hun vader overleden is aan Aids...Nu moeten ze als ze vrij zijn van school werken op het veld, anders hebben ze niets te eten. Hun moeder is HIV geinfecteerd en erg zwak. Om te koken moeten ze houd hakken van de bomen en ze laten drogen...Het was voor ons echt vreemd om te zien dat mensen in 2008 nog leven zoals ze leefden tijdens de tijd van de dinousaurussen. Het was echt armoedig! Ze hebben echt niets. Tubbe, zijn broer en twee zussen hadden ook een hartverscheurend verhaal...terwijl hun vader in huis lag te slapen, kwam een man binnen, die hem neerstak. Nadat hij zo snel mogelijk naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis ging, is hij daar overleden. Maar het lostte niets op. De familie die de vader had verloren werd nog steeds opgejaagd door welk drama dan ook wat de dood veroorzaakt had van hun vader. Tijdens de begrafenis van de vader kwam de familie (Tubbe's ooms en tantes), maar ze namen al het vee mee! Daar zaten ze met een dode vader en zonder vee, wat betekend dat ze geen inkomen hadden. Het ergste is dat het verhaal hier niet stopt...Na de moeites om te overleven, nam de moeder een 'micro-lening' en kocht wat suikerriet om dat te verkopen...Toen de tijd kwam om het te oogsten...brandde de familie van de vader het af...nu zijn ze gevlucht uit het dorp en wonen nu in een 'huis' van twee kamers zomaar ergens. Daar werden ze twee jaar geleden gevonden, en we kunnen 4 van de 5 kinderen sponsoren...een klein begin van een nieuw leven...
Eddy, 19 jaar oud (10de klas) is een wees van beide ouders. Zijn vader is overleden aan aids of 'slim' zoals ze hier zeggen. Zijn moeder is kort daarna overleden. Hij ging toen bij zijn oma wonen van zijn moeders kant, maar ook zij overleed. Op de een of andere manier kwam hij in contact met zijn oma van zijn vaders kant...We ontmoetten zijn oma (74 jaar oud) die ziek lag in het ziekenhuis. We hebben wat foto's genomen, gebeden, en vertrokken met Eddy. Hij nam ons mee naar zijn huis... Het was echt leuk om te zien waar hij woonde! Eddy is een aardige jonge kerel. Hij was een van degenen die mee kon doen met het sponsorprogramma. Hij doet een opleiding in de bouw en heeft een aantal keer de gelegenheid gehad om in de praktijk te brengen wat hij had geleerd. Op deze manier kon hij wat geld verdienen. We vonden het zo geweldig te zien hoe graag hij wilde slagen. Zijn streven was zo bemoedigend. Eddy heeft ons de andere kinderen van het 1moreChild programma laten zien. Hij fietste met ons terug naar Jinja, om weer bij zijn oma in het ziekenhuis langs te gaan. Ik moet je helaas zeggen dat 1,5 uur later we een telefoontje kregen dat zijn oma net overleden was... arm kind! Zijn leven is een verhaal van doden geweest. Nu dat hij wat stabiliteit verkregen had viel alles om hem heen weg. Zijn enige familielid die hij nog had was overleden. Nu gaat hij gewoon door, maar als de werkelijkheid tot hem doordringt is het een ander verhaal...
Denk aan hem in jullie gebed! Wij weten echt niet wat we in zulke situaties moeten doen...
De hele dag was behoorlijk indrukwekkend...een aantal vertelde ons dat ze naar huis gestuurd worden als ze hun schoolgeld niet kunnen betalen of als ze geen potlood kunnen betalen om de lessen op te schrijven...voor ons was het armoede ten top!
Als ik dit blog nog een keer lees, kan ik echt niet geloven dat dit allemaal in een dag is gebeurd...
Empowering people to transform their communities
• http://www.1morechild.org/
• http://www.onedaytrainingproject.org/
• http://www.ferdiandtatiana.com/
Empowering people to transform their communities
• http://www.1morechild.org/
• http://www.onedaytrainingproject.org/
• http://www.ferdiandtatiana.com/
Knippen van straatkinderen
Gedurende onze reis naar Oeganda, was een van onze doelen om het land beter te leren kennen. Een aantal ochtenden hebben we praktisch geholpen bij CRO. We hebben gratis knipbeurten gegeven aan straatkinderen die naar school moesten op maandag. Eén van de schoolregels is, voor jongens en meisjes, om met een kaal hoofd te komen! Dus - we schoren de hoofden!
Toen ik (Tatiana) het eerste hoofd deed, moest ik denken aan een van mijn jongens in NY, Maxime Leak (aka Maliek). Maliek was de eerste persoon van wie ik het haar afscheerde, maar eerlijk gezegd was Maliek niet zo dankbaar als deze straatkinderen. Wellicht deed ik het niet zo goed :-) Goed, het was echt grappig om te zien hoe hun gezicht veranderde. Ze komen echt verlegen en durven niet naar ons te kijken, maar vertrekken met een grote gelimlach op hun gezicht en groeten ons, elke keer als ze ons tegen komen. Normaal gesproken scheren kinderen hun hoofd met scheermesjes er snijden hunzelf hiermee. Maar wij doen het heel behoedzaam met een apparaat.!!! Een gratis knipbeurt is een kleine zegen die lang meegaat!
We hebben de staf van CRO ontmoet en zijn van plan een aantal workshops te geven... Er komen dagelijks meer dan 350 straatkinderen. We geloven dat zondagsschool een geweldig instrument is voor hen om de straatkinderen te onderwijzen. We zien er echt naar uit om met een groep Oegandezen te werken die hun gemeenschap willen veranderen!
Maëlle is gek op dieren!
Stel je voor dat je dochter van (bijna) 15 maanden echt van dieren houdt! Elke keer als je een 'Dick Bruna' boek met 'dierengeluiden' luistert is ze echt enthousiast...Stel je dan voor dat ze naar buiten gaat, en al deze dieren op straat ziet! Echt: in je eigen straat!
Dat is het verhaal van Maëlle op dit moment! We hoeven niet naar de kinderboerderij - ze zijn allemaal om ons appartement heen! Geweldig toch? Goed - in ieder geval voor Maëlle!
De afgelopen dagen hebben we verschillende zendelingen ontmoet. Echt 'leerzaam' voor 'jonge' Afrika-zendelingen zoals wij!
Er komt nog meer...
Wat foto's uit Oeganda
Hier zijn wat foto's om van te genieten...
Matoke...Het lijken groene bananen maar dat is het echt niet, dit was...Niet wat ik verwachtte!!!!
Kinderen in de straat roepen Ferdi en Maëlle Muzungu! Muzungu! (blanke) en ze worden echt enthousiast als Maëlle naar ze terug zwaait.
Bosco en zijn familie op zijn stuk grond. Van links naar rechts Bosco, Esther, Deborah, Timon, Tarsis
Empowering people to transform their communities
• http://www.1morechild.org/
• http://www.onedaytrainingproject.org/
• http://www.ferdiandtatiana.com/
Matoke...Het lijken groene bananen maar dat is het echt niet, dit was...Niet wat ik verwachtte!!!! Kinderen in de straat roepen Ferdi en Maëlle Muzungu! Muzungu! (blanke) en ze worden echt enthousiast als Maëlle naar ze terug zwaait. Bosco en zijn familie op zijn stuk grond. Van links naar rechts Bosco, Esther, Deborah, Timon, TarsisEmpowering people to transform their communities• http://www.1morechild.org/
• http://www.onedaytrainingproject.org/
• http://www.ferdiandtatiana.com/
Voetbaldagen met CRO
Onze goede vriend Bosco Mukiibi werkt bij de organisatie Children Restoration Outreach(CRO) - "herstel de kinderen zending". Dit is een organisatie die niet gesteund wordt door de overheid, en werkt met onder kinderen in de straten van Jinja, in Oeganda. In 2002 kwam ben ik ook bij CRO op bezoek geweest, en vanuit die ervaring zijn we begonnen met 1moreChild. Ik zal het uitleggen: Bij CRO herstellen ze de kinderen die op straat terecht zijn gekomen. Deze kinderen hebben besloten om weg te lopen, of ze zijn gedwongen werk te vinden (bedelen), om de familie financieel te ondersteunen (of de verslaving van de ouders te betalen...)Toen ik met deze kinderen werkte in 2002, hebben Bosco en ik gesproken over manieren om te voorkomen dat deze kinderen op straat terecht kwamen...Heel eenvoudig...door hen op school te houden door hun schoolgeld te betalen, en eventueel deze kinderen te begeleiden van middelbare school naar verder onderwijs.
Deze week had CRO een georganiseerd voetbal toernooi voor alle 5 de takken die ze hebben door Oeganda. Straat kinderen vanuit Lira, Mbale, Jinja, Masave en nog een plaats kwamen allemaal naar Jinja voor de wedstrijden.
Tatiana heeft geweldige gesprekken gehad m et twee meisjes uit het noorden. Lidia en Estelle-John leefden op de straten van Lira. Lidia haar ouders wilden haar dat ze jong trouwde, maar ze weigerde...ze wilde naar school gaan maar haar ouders konden niet de noodzaak inzien van deze investering. Zij zagen alleen dat het veel geld kostte. Aan de andere kant, als ze trouwde, zorgde ze ervoor dat ze wat vee aan de familie schonk en dat stelde hen in staat om rond te komen...Daarnaast, als ze thuisbleef, kon ze nog steeds dingen verkopen op de markt en wat geld verzamelen om bij te dragen in het levensonderhoud. Toen stierven haar ouders en de druk van haar familie om te trouwen nam toe. Lidia kon het niet meer aan en verliet het huis. Ze zwerfde door de straten van Lira. CRO vond haar 7 maanden geleden. Lidia is 16 jaar oud en heeft al heel veel meegemaakt. Nu is ze weer op school. Van tijd tot tijd spreekt ze met haar familie, maar nu verblijft ze bij een neef. Lidia houdt echt van CRO. Ze helpen haar met haar huiswerk en dragen ook bij in haar schoolgeld. Lidia is dankbaar voor de kans dat ze terug kon naar school. Ze hoopt een mechanicus te worden. Door CRO heeft Lidia de kans gekregen haar doel na te streven.
We moeten toegeven dat Maëlle het geheime wapen is bij onze zending. Ze is echt geweldig in het slaan van "bruggen" tussen de Oegandezen (en toen we naar CRO gingen), de straatkinderen en 'ons'...Maëlle is gewoon goed in het leggen van het eerste contact en 'stelen van glimlachen!' Op straat zwaait ze naar iedereen maar als ze dan te dichtbij komen en haar vast willen pakken schud ze hard met haar hoofd nee nee nee en duwt ze weg. Ze komt echt uit Brooklyn! Ze heeft dezelfde houding als haar oudere zussen Asia en Sabrina ;-.
Empowering people to transform their communities (mensen in staat stellen hun gemeenschap te veranderen)
Sunday, September 14, 2008
Emailing: DSCN2072, DSCN2096, DSCN2058, DSCN2061, DSCN2070
attachments:
DSCN2072
DSCN2096
DSCN2058
DSCN2061
DSCN2070
Note: To protect against computer viruses, e-mail programs may prevent
sending or receiving certain types of file attachments. Check your e-mail
security settings to determine how attachments are handled.
Sunday, September 07, 2008
De markt van Jinja
Laatste nieuws van de van den Berghs; vorige week zijn we aangekomen in Jinja, in Oeganda! Het voelt alsof de tijd vliegt, en tegelijkertijd alles langzamer gaat.
We hadden gepland om de eerste twee weken te gebruiken om in ons appartement te settelen en de tijd te nemen om de weg te leren kennen in de stad. Ons appratement bevindt zich midden in het centrum van Jinja, dat is goed omdat we makkelijk naar alle supermarkten kunnen en ook de lokale markt, die elke dag open is, is dichtbij. Ik (Tatiana) moet toegeven dat mijn ervaring met de markt nogal overwelmend was...Het was druk, smal, vuil en het stonk. Maar daar kwam verder nog bij dat ik niet kon begrijpen was de mensen me zeiden en ik was bang dat ze zouden beginnen mij te beroven...Uiteindelijk heb ik mijn spullen in de supermarkt gekocht wat duurder is...
Ik ging de volgende dag terug met een vriendin van ons, Esther, die me wegwijs maakte op de markt en de prijs van fruit en groenten vertelde...Het was nog steeds overwelmend, maar het helpt heel wat om iemand bij je te hebben die de taal spreekt. Ik ging gisteren weer zelf en ik heb het voor elkaar gekregen een ananas te kopen... Ik kan me voorstellen dat het voor jullie niet veel voorsteld, maar voor mij was het een grote overwinning...Het feit dat geen enkele prijs opgeschreven is en dat ze hun dialect praten en dat je constant moet afdingen (waar ik helemaal niet goed in ben) kost spanning en veel energie... Maar ik raak eraan gewend!
Maëlle doet het geweldig! Ze is een echte zendelinge. Zij heeft al voor het eerste contact gezorgd met mensen die voorbij komen in onze straat. Laat het me uitleggen... Ik denk dat Oegandesen wel aan blanken gewend zijn, maar niet echt aan een gemixed stel - zoals wij - dus mensen blijven ons aankijken...maar Maëlle neemt het goed op en zwaait naar allemaal wat hen doet glimlachen. Zij is het het beste in contact tussen de culturen. Ze moet dat van haar vader hebben...Ferdi heeft al contact gelegd met onze Indische buren, B-lam en Moesha. Zij hebben een restaurant aan de overkant van de straat "Krishna Restaurant". Ferdi heeft een kop koffie gedronken en een goed gesprek gehad met B-lam. Elke keer als ze elkaar zien, nodigt B-lam hem uit om bij hem langs te komen om te praten. Dat is dan na 10 uur 's avonds, als het restaurant sluit, en dat is echt na bedtijd voor hem. Maar hij gaat wel een keer!
Dit weekend hopen we een aantal kasten voor onze slaapkamer te kopen. We proberen er zoveel mogelijk van te maken, ook al is het maar voor 4 maaden. We willen niet uit onze koffers blijven leven...Later zullen we wel wat kasten voor de keuken moeten hebben, nu ligt alles op de vloer en dat is toch gevaarlijk met Maëlle. Een Nederlandse vriendin, die ook zendelinge is, heeft ons haar bank geleend...Het is geweldig om te zien dat ons huis zo gezellig wordt!
Afgelopen zondag zijn we naar het Victory Family Center geweest, een hervormde kerk van de "Assembly of God". Daar werd ook al over ons gepraat... Een gemengd stel met een gemengde baby! In ieder geval was de dienst geweldig. We dachten dat we moesten gaan zoeken naar een kerk, maar deze is perfect. Het is maar een paar blokken bij ons vandaan. We wilden wachten met ons voor te stellen aan de dominee, maar misschien gaan we komende zondag bij hem langs om met hem te praten en hem te leren kennen. Dat is het voor nu, maar we doen ons best jullie op de hoogte te houden.
Bedankt voor alles, Ferdi, Tatiana and Maëlle vanuit Jinja, Uganda
Maëlle maakt het appartement schoon.
We hadden gepland om de eerste twee weken te gebruiken om in ons appartement te settelen en de tijd te nemen om de weg te leren kennen in de stad. Ons appratement bevindt zich midden in het centrum van Jinja, dat is goed omdat we makkelijk naar alle supermarkten kunnen en ook de lokale markt, die elke dag open is, is dichtbij. Ik (Tatiana) moet toegeven dat mijn ervaring met de markt nogal overwelmend was...Het was druk, smal, vuil en het stonk. Maar daar kwam verder nog bij dat ik niet kon begrijpen was de mensen me zeiden en ik was bang dat ze zouden beginnen mij te beroven...Uiteindelijk heb ik mijn spullen in de supermarkt gekocht wat duurder is...
Ik ging de volgende dag terug met een vriendin van ons, Esther, die me wegwijs maakte op de markt en de prijs van fruit en groenten vertelde...Het was nog steeds overwelmend, maar het helpt heel wat om iemand bij je te hebben die de taal spreekt. Ik ging gisteren weer zelf en ik heb het voor elkaar gekregen een ananas te kopen... Ik kan me voorstellen dat het voor jullie niet veel voorsteld, maar voor mij was het een grote overwinning...Het feit dat geen enkele prijs opgeschreven is en dat ze hun dialect praten en dat je constant moet afdingen (waar ik helemaal niet goed in ben) kost spanning en veel energie... Maar ik raak eraan gewend!Maëlle doet het geweldig! Ze is een echte zendelinge. Zij heeft al voor het eerste contact gezorgd met mensen die voorbij komen in onze straat. Laat het me uitleggen... Ik denk dat Oegandesen wel aan blanken gewend zijn, maar niet echt aan een gemixed stel - zoals wij - dus mensen blijven ons aankijken...maar Maëlle neemt het goed op en zwaait naar allemaal wat hen doet glimlachen. Zij is het het beste in contact tussen de culturen. Ze moet dat van haar vader hebben...Ferdi heeft al contact gelegd met onze Indische buren, B-lam en Moesha. Zij hebben een restaurant aan de overkant van de straat "Krishna Restaurant". Ferdi heeft een kop koffie gedronken en een goed gesprek gehad met B-lam. Elke keer als ze elkaar zien, nodigt B-lam hem uit om bij hem langs te komen om te praten. Dat is dan na 10 uur 's avonds, als het restaurant sluit, en dat is echt na bedtijd voor hem. Maar hij gaat wel een keer!
Dit weekend hopen we een aantal kasten voor onze slaapkamer te kopen. We proberen er zoveel mogelijk van te maken, ook al is het maar voor 4 maaden. We willen niet uit onze koffers blijven leven...Later zullen we wel wat kasten voor de keuken moeten hebben, nu ligt alles op de vloer en dat is toch gevaarlijk met Maëlle. Een Nederlandse vriendin, die ook zendelinge is, heeft ons haar bank geleend...Het is geweldig om te zien dat ons huis zo gezellig wordt!
Afgelopen zondag zijn we naar het Victory Family Center geweest, een hervormde kerk van de "Assembly of God". Daar werd ook al over ons gepraat... Een gemengd stel met een gemengde baby! In ieder geval was de dienst geweldig. We dachten dat we moesten gaan zoeken naar een kerk, maar deze is perfect. Het is maar een paar blokken bij ons vandaan. We wilden wachten met ons voor te stellen aan de dominee, maar misschien gaan we komende zondag bij hem langs om met hem te praten en hem te leren kennen. Dat is het voor nu, maar we doen ons best jullie op de hoogte te houden.
Bedankt voor alles, Ferdi, Tatiana and Maëlle vanuit Jinja, Uganda
Maëlle maakt het appartement schoon.
We zijn aangekomen in Jinja!
We zijn veilig aangekomen in Jinja, Oeganda! Wow! De eerste dagen waren... erg indrukwekkend. Zoveel nieuwe ervaringen! We vertrokken 26 augustus vanuit Reeuwijk, om ongeveer 10.30. De reis naar het vliegveld is niet heel ver, zodat we ingecheckt waren voordat we het wisten, en klaar om te vertrekken! Kyra, Lente, Sterre, Jeannette en Cees, Renatte en haar dochter (en een jongen...) en natuurlijk opa Jos kwamen ons uitzwaaien. De eerste vlucht met Maëlle was geweldig. Voordat we het wisten, waren we aangekomen in Heathrow airport... Daar moesten we 6 uur de tijd 'doden'. Maar zoals je op de foto's kunt zien, vonden we iets om te doen! Tatiana en Maëlle hebben gekleurd, en ik heb Maëlle zover gekregen om Baby Einstein op onze iPod te bekijken. 
In het vliegtuig kreeg Maëlle haar eigen kleine stoel, en ze heeft de hele nacht door geslapen! (Dat was lekker) Ergens in de nacht had ik een klein gesprek met Jezus! Ik bleef me een beetje zorgen maken om het land binnen te gaan...misschien heeft mijn 8 jaar in de VS mij een beetje 'bang' gemaakt om grenzen over te gaan... In ieder geval, ik besloot dat ik geloofde dat als Hij ons in Oeganda wilde hebben, dat Hij er ook voor zou zorgen dat we goed het land zouden kunnen binnengaan, en daar zorgde Hij ook voor! We hoefden niet eens een verlenging te hebben voor onze visa's om 4 maanden te blijven! Tatiana besefte dat ze in 'Afrika' was gekomen toen we met ons vliegtuig landden op Entebbe, alles was ze zag was "gras, bomen en het Victoria meer". 
In het vliegtuig kreeg Maëlle haar eigen kleine stoel, en ze heeft de hele nacht door geslapen! (Dat was lekker) Ergens in de nacht had ik een klein gesprek met Jezus! Ik bleef me een beetje zorgen maken om het land binnen te gaan...misschien heeft mijn 8 jaar in de VS mij een beetje 'bang' gemaakt om grenzen over te gaan... In ieder geval, ik besloot dat ik geloofde dat als Hij ons in Oeganda wilde hebben, dat Hij er ook voor zou zorgen dat we goed het land zouden kunnen binnengaan, en daar zorgde Hij ook voor! We hoefden niet eens een verlenging te hebben voor onze visa's om 4 maanden te blijven! Tatiana besefte dat ze in 'Afrika' was gekomen toen we met ons vliegtuig landden op Entebbe, alles was ze zag was "gras, bomen en het Victoria meer". Ons appartement ligt tussen een drukke straat (als Broadway, maar dan met een moskee!) en een aantal echte Oegandese "achterbuurten" aan de achterkant...
Zicht vanuit de voorkant:
Zicht vanuit de achterkant: 
Na een paar dagen dat ik (Ferdi) ziek was zijn we nu hebben we een en ander weer opgepakt en maken we ons appartement klaar voor de komende 4 maanden.
Na een paar dagen dat ik (Ferdi) ziek was zijn we nu hebben we een en ander weer opgepakt en maken we ons appartement klaar voor de komende 4 maanden.Goed - tot zover! We proberen ons te gaan settelen, maar we laten snel meer weten!
Subscribe to:
Posts (Atom)