De doop van Marion

Afgelopen zondag is één van onze Tieners, Marion (15) gedoopt! Het was echt een geweldige dienst. Het is goed om te zien hoe onze jonge mannen en vrouwen tot een complete overgave komen tot Christus. Niet alleen naar de dienst komen, maar zien wat God voor ons in petto heeft. Pastor Randy Goudeau, onze nieuwe jeugdpastor zet zich daar helemaal voor in. Hij leert rechtstreeks uit Gods woord (goed idee voor elke pastor!) met een passie, die je terugziet in alles wat hij hier voor Metro doet. Hij is hier pas 9 maanden, maar de Jongeren staan in vuur en vlam.

Goed - terug naar Marion. Hij is één van die jongen mannen die we hebben zien veranderen. Marion en ik zijn ongeveer een jaar of vier geleden af en toe samen opgetrokken. Hij begon op zaterdagen te helpen met onze Yogi Bear zondagsschool en kwam netjes naar onze kerk. Maar een hele lange tijd was dat alles...Totdat hij op zoek ging naar meer...Het is niet de druk die we uitoefenen dat uiteindelijk het verschil maakt. Het is wanneer zij zelf het zelf willen. Hoe dat werkt? Geen idee. Maar het werkt! Als ze eenmaal zien dat ze God zelf echt nodig hebben, gaat het lichtknopje om...

Goed, probeer het zelf!

Filmpje zie: http://www.ferdiandtatiana.blogspot.com/

Gebed gevraagd voor de groene kaart

Bidt voor ons de komende weken! We zijn een stap dichter bij onze Groene Kaart, we moeten alleen bidden voor de directeur van de immigratie dienst, die onze I-360 papieren zal behandelen. Als dat gebeurd is, zijn we zeker dat we onze Groene Kaart zullen krijgen! Dank u God, dat U alles weet, en dat U alles in Uw Hand heeft!

Hier is een kort stukje van de e-mail die ik van onze advocaat heb gehad:

Beste Ferdi: Ik heb een gunstige beslissing ontvangen van de Beroepscommissie. Ik zal je een kopie doorsturen. Je zaak is teruggestuurd naar de Immigratiedienst naar de directeur om de I-360 te behandelen. De beslissing geeft de Immigratiedienst toestemming om de Beroepscommissie te benaderen als ze verder bezwaar hebben...

Vooruitlopend op de zaken zouden we op korte termijn in staat moeten zijn jullie aanvragen (van jou en je vrouw) om te zetten in een permanente verblijfsvergunning.

Bedankt dat jullie ons steunen!

George en ik

Vandaag werd ik gebeld door een leraar van één van mijn Tieners. Hij wilde wat meer weten van het werk waarin George betrokken was... Dus ik begon deze brief te typen en toen werd het me duidelijk: Metro Ministries laat tieners op onze schouders steunen, als we ze die mogelijkheid geven!!! (Alle stafleden die dit blog lezen, let op!) We moeten een zendingsorganisatie zijn die helpt deze gasten boven de situatie te groeien waar we ze in ontmoeten. Alleen dan kunnen we in staat zijn hen ook te helpen bij hun aardse behoeften. Latten we een weg vinden hoe we onze Tieners kracht kunnen geven! VANDAAG. Niet alleen in New York City, maar overal waar onze lezers wonen!

Ga aan de kant, en laat ze door. Wees geduldig, geef ze minstens 7 maanden om te leren je te vertrouwen. Vergeef en vergeet snel. Kijk niet naar hun tekortkomingen (het zijn er veel), maar zie hun potentie (want ze hebben een enorme potentie)

Geloof in ze. Leer ze. Wees open. Wees eerlijk. Wees duidelijk, en laat ze niet wegkomen met rottigheid. Als je de lat hoog legt, zullen ze falen, maar probeer opnieuw. Ze zullen er komen! Misschien niet direct. Maar verlaag de regels niet. En wees niet jaloers.

Wil het beste voor ze. Zoek het beste voor ze. Gebruik ze niet.

Hou van ze!

Mei 2007

Er is geen twijfel over mogelijk...de dagen gaan als nooit tevoren.

Ik weet dat we het rustig aan moeten doen voor de baby - maar het lijkt alsof het tegenovergestelde gebeurd. De dagen vliegen voorbij, ontbijt lijkt te worden gevolgd door avondeten, en weer door bedtijd.

Maar alles gaat goed. We zijn ons leven aan het veranderen, in voorbereiding voor de komst van de baby! Bijvoorbeeld: Tatiana en ik delen nu één route. Vroeger ging ik naar Bed-Stuy op visitatie, maar na 7 jaar moest afscheid nemen van mijn kinderen daar (goed... niet allemaal - er zijn er altijd een paar waar ik in contact mee zal blijven!) Maar los daarvan, ben ik nu ingedeeld in Tatiana's route in BROWNSVILLE - Brooklyn.

Dat was een cultuurschok voor mij! WOW! Crisp (een wereldwijde bende, van oorsprong uit Los Angeles) zijn overal. Op mijn route waren er meer van de bende "Bloods". Nu is het niet dat de één beter is dan de ander - het is gewoon anders. Ik ben nooit door één van hun lastig gevallen. Ik draag mijn 'Yogi Bear t-shirt' en het lijkt goed te zijn. Ik herrinner me nog een keer van een paar jaar geleden. Ik reed achterop een grote SUV, met daarin een behoorlijk forse gozer... Ik was best bang moet ik je zeggen, ondanks dat ik hem echt niet hard geraakt had. Zodra ik uitgestapt was om mijn lot onder ogen te zien, zei een dealer aan de overkant van de straat: "Hey...maak je niet druk...dat is iemand van YOGIBEAR!"

Dat is de bescherming die ik voel en die ik moet hebben nu niemand mij kent op deze nieuwe route.

Maar het voelt goed een route samen met mijn vrouw te hebben. Om samen een familie te zijn, laat een nieuwe kant zien die we eerder niet konden laten zien. Een gezin dat draait om CHRISTUS. Dat ontbreekt in onze maatschappij.

Natuurlijk klinkt het goed, maar het is niet makkelijk. Kom eens mee op de bus op zaterdag en je begrijpt wat ik bedoel. Er gebeurt genoeg waardoor het moeilijk is om je als Christen te gedragen.

Je hoort snel mee van ons.