Sinds 2002 sponsoren we en proberen we financiële steun te verkrijgen voor een aantal wezen in Oeganda, Afrika. Zie http://www.1morechild.org/ Eerlijk gezegd hadden we nooit verwacht hier echt iets mee te gaan doen. Ons hoofddoel was om de kans te handhaven die we hadden gecreëerd voor wezen om naar school te kunnen blijven gaan. Op de één of andere manier, nadat we bij Metro in januari vertrokken waren, kwam Oeganda weer in beeld... Nu zijn we van plan om 26 Augustus naar Oeganda te gaan. Na al de details voor onze reis bekeken te hebben blijkt dat we een budget nodig hebben van $11,500 (7600 Euro)... De hoogte van dat budget is voor ons nogal fors. Ferdi en ik hebben geen ervaring in het vinden van geldschieters. We begonnen ons zelfs af te vragen of het echt God was of dat wij het waren die iets wilden gaan doen. We bleven hiervoor bidden en vroegen "God, als u niet met ons meegaat, dan willen we niet gaan!" De mensen met wie we spraken over onze plannen waren niet echt ondersteunend. Ze zetten hun vraagtekens bij alles wat we ze vertelden. Dat zorgde ervoor dat we ons af bleven vragen of God wel in onze plannen was. We bleven strijden maar de stem van de Ene klonk steeds luider...
Op zondag werden we verwacht naar onze vriendin, Henny, te gaan. Henny heeft ons opgezocht in NY. Henny gaat niet echt naar een kerk, ondanks dat haar hele familie Christelijk is en betrokken is bij zending. Ze belde ons vrijdagavond en vroeg ons of we in de kerk van haar neef konden spreken op zondag middag...Nadat we ja hadden gezegd vroegen we ons af wat voor soort kerk het zou zijn...We wisten niets van de kerk. We wisten hun naam niet en waar ze voor stonden. Het was wel vreemd! Toen we daar kwamen, de kerk was geweldig, zongen ze een paar liederen in het Engels, daarna de offerande en daarna wij. In alle eenvoud deelden we met hen wat we in NY hadden gedaan en vertelden over waar God ons nu heen leidde Toen baden zij voor ons en terwijl wij terug liepen naar onze plek deelde de voorganger mee dat de opbrengst van de offerande van die dag voor ons bestemd was. De kerk zat vol met jonge mensen en kinderen. Misschien 40 volwassenen. Ik was aangeraakt door hun liefde en warmte. We wisten niets van de deze kerk. En naast dat ze ons toestonden voor hun gemeente te spreken hebben ze ons gezegegd met geld. Dit is de internet pagina van de kerk http://www.christengemeente-doetinchem.nl/
Voor ons was het een goddelijke bemoediging. En we hadden het echt nodig. Aan het eind van de dienst, kwam één van de leiders naar ons toe en vroeg waar ze het geld naar toe konden sturen en we hoorden hem een getal zeggen...Een aantal dagen later was het op onze rekening...10% van het benodigde budget was verzameld! Prijs God
"Het zilver is van mij, en het goud is van mij, zegt de Heere!" Haggaï 2:8
No comments:
Post a Comment