nog 10 dagen

Over precies 10 dagen zijn we op reis naar Oeganda. En eerlijk gezegd liggen we 's nachts wakker in bed en liggen we erover te denken of we echt aan alles gedacht hebben! Gisteren hebben we net een Dell laptop voor 1morechild gekregen "Cristelle Viotti-von Siebenthal bedankt" en de dag ervoor hebben we onze visa gehad. "Yes!!!" Onze vriend Bosco is nog op zoek naar een appartement voor ons; de laatste die hij gevonden had werd gebruikt door andere mensen :-(
Bid met ons hiervoor. Mijn moeder komt deze week en helpt me bij het inpakken van onze bagage.

Ferdi en ik hebben als voorbereiding ook boeken gelezen over de gewoonten en cultuur van Oeganda. Soms zijn delen daarvan indrukwekkend en maken ons bezorgd. De geschiedenis van de Oegandese regering is heel instabiel, hun schoolsysteem onderontwikkeld. Daarnaast zijn er de burgeroorlog/confictsituaties/rebellen in het noorden van Oeganda met hun kindsoldaten en de misbruikte kinderen. Daarnaast lijkt het ons ook moeilijk echte armoede onder ogen te moeten zien.

Mensen blijven ons maar vragen of we er klaar voor zijn om naar Afrika te gaan....eerlijk gezegd...dat zijn we niet! Maar we gaan hoe dan ook. Ik vraag me echt af hoe zendelingen er klaar voor kunnen zijn. Wat maakt je gereed? Goed, ik was niet van plan een filosofisch gesprek te gaan voeren maar wat kunnen wij eraan doen om armoede, pijn, dood, moeite en ziekte onder ogen te kunnen zien zodat dat ervoor zorgt dat je er klaar voor bent...We proberen ons zo goed mogelijk voor te bereiden (als dat al enigszins mogelijk is) maar om daar als familie heen te gaan en in het bijzonder met onze kleine meid Maëlle maakt je bezorgd.

Ons verlangen voor onze tijd in Oeganda wordt samengevat in "In mijn gebed" van Attique Swati, uit Pakistan.
In mijn gebed, maak me als een pas geboren meisje, gezien als een last en vloek voor de familie, zodat ik kan voelen hoe het is om ongewenst te zijn.
In mijn gebed, maak me als een meisje waarvan alleen de broers naar school mogen, zodat ik kan begrijpen: Voor onze Schepper zijn we allemaal gelijk, alhoewel sommigen beroofd.
In mijn gebed, maak me als een jonge vrouw ongetrouwd, zodat ik de angst ervaar: armoede verhinderd mijn kans om te trouwen.
In mijn gebed, maak me als een weduwe zonder inkomen, zodat ik kan begrijpen hoe ik zonder inkomen geen zoetigheid aan mijn kinderen kan geven.
In mijn vasten, maak me als een lege kom, zodat ik mijn lege plek kan vullen met Uw Liefde.
In mijn aalmoes, maak me als een rijstekorrel, zodat in mijn samenzijn met anderen, mijn offerande een stervende wereld kan voeden.
O Heer, geef mij Kracht! Zodat ik kan delen in de droefheid van mijn medemens. En hun het licht van de Hoop mag brengen. Amen.

Mogen jullie ook, waar je ook bent, dit met ons en voor ons bidden. Bedankt! Tatiana.